Direct naar inhoud

Blog
Carter
(Hij/hen)
Transitie

De afgelopen maanden heb ik steeds meer ervaren hoe het is om een man te zijn. Doordat ik simpelweg meer mijn huis uit kom en dus ervaar hoe het is om een man te zijn in het openbaar, voelt het een stuk echter, als dat logisch klinkt. Ik ben zo onder andere echt naar kleren wezen kijken in de mannenafdeling en gebruik ik nu bijna altijd de heren wc’s. Ik kan zeggen dat het echt vaak veel smeriger is bij de mannen dan bij de vrouwen trouwens. Ik krijg zo nu en dan wel eens blikken of opmerkingen van mensen in de wc’s, maar heb tot nu toe nog geen hele negatieve ervaringen gehad.

Zo was ik bij een concert van een artiest met een prominent vrouwelijk publiek en was een van de enige jongens daar. Ik was mijn handen aan het wassen en een man opent de deur en kijkt me raar aan. Hij kijkt naar de deur van de wc, waar een mannen symbool opstond, kijkt weer terug naar mij en loopt dan toch de wc in. Diezelfde dag kreeg ik ook nog een opmerking in de wc. Een man zei tegen mij: Je weet dat dit de mannen wc is? ik reageerde met: Ja, weet ik. Hij zei iets van: Ik ben er cool mee hoor, gewoon even checken. Ik kan er wel om lachen.


Als ik op straat loop analyseer ik elke man die ik zie, om te kijken hoe zij lopen en wat hun houding is. Ik hoop dat als ik nu heel overdreven mannelijk ga lopen, dat ik het me uiteindelijk eigen maak en dat het natuurlijker wordt. Ik voel me onder andere hierdoor de laatste maanden steeds zekerder in mijn lichaam, en ik merk dat dat best helpt met hoe vaak mensen mij als man zien in vergelijking met een tijd geleden. Ik wordt steeds minder vaak mevrouw of iets dergelijks genoemd in vergelijking met een tijd geleden, alhoewel ik merk dat het op vakantie weer veel meer was. Ik ben net terug uit Turkije en ik was hier best zenuwachtig over. Turkije is over het algemeen niet bepaald veilig voor LHBTIA+ mensen, dus ik voelde me niet geweldig op mijn gemak. Mijn moeder legde aan een straatverkoper uit dat ik een trans was in een vrij onhandige manier en ik voelde me erg ongemakkelijk. Ik heb het er met haar ook over gehad dat ze in Turkije moet proberen niet te noemen dat ik transgender ben, maar volgens mij snapt ze het niet echt. Zij kan natuurlijk ook niet voelen hoe onveilig ik me daar voel, gezien ze cisgender is en hetero. Cisgender betekent trouwens dat iemands geslacht bij de geboorte ook is hoe ze zich voelen, dus iemand geboren als vrouw die zich ook nog steeds vrouw voelt.

“Uit de kast komen”

Ik heb al van redelijk jong geweten dat ik op zowel jongens als meisjes viel (en later ook op non-binaire of genderqueer mensen toen ik wist dat dat een ding was) en dat was voor mij vrij normaal. Ik ben dus ook nooit uitgekomen. Nu ik me niet meer als mijn geboortegeslacht identificeer is “uitkomen” onvermijdelijk. Ik ben tegen mijn oma uitgekomen en ze pakte het verrassend goed op, dus dat is fijn. Mijn opa en zijn vriendin weten het inmiddels ook deels, maar ik moet nog persoonlijk met ze praten om wat dingen uit te leggen misschien. Op school ben ik niet officieel uitgekomen, maar ik had wel een naamplaatje met de naam Carter bij een kunstexpositie voor mijn afstuderen. Mijn beide werken hadden het onderwerp gender, dus veel mensen op school zullen het inmiddels wel weten. Ik was iets daarvoor ook al tussen zinnen door uitgekomen bij mijn favoriete leraar op school, waar ik al een jaar tegen op zag. Ik interpreteerde zijn reactie alsof hij het al had zien aankomen of had verwacht, maar ik weet het niet zeker. Ik vind het toch af en toe nog steeds eng om mensen te verbeteren als ze met de verkeerde voornaamwoorden naar me verwijzen, vooral als ik ze niet ken. Gelukkig heb ik hele lieve vrienden die vaak al iets zeggen voordat ik er ook maar een woord kan uitkrijgen, ik heb hier echt veel geluk mee.

Onzekerheden & Ongemak

Als ik naar mezelf kijk ben ik oprecht blij met de persoon die ik ben geworden. Ik zit veel beter in mijn vel en ik voel me goed met wie en wat ik ben. Ik ben trots op wie ik ben en hoe ik hier ben gekomen en ik zou niet met iemand willen ruilen. Dat neemt niet weg dat ik me soms oncomfortabel voel in mijn lichaam, omdat hoe ik me voel en hoe mijn lichaam eruitziet niet overeenkomt. Mannenbroeken passen me nooit helemaal goed en ik kan nooit echt een strak shirt aan. Op vakantie was er een zwembad en dat was vrij lastig. Ik had een binder aan en vaak een zwemshirt, maar ik voelde me toch niet op mijn gemak. Een binder is een strak hemd of topje die je borsten redelijk plat kan drukken. Ik draag er een op dagelijkse basis, maar niet te lang achter elkaar, want het zit niet heel gemakkelijk en het is niet goed om langer dan 8 uur een binder te dragen. Het werkt voor mij op dit moment prima, maar het is toch niet ideaal.

Transitie

Het begrip transitie gaat over de weg die een transgender persoon kan afleggen om geheel of gedeeltelijk van geslacht te veranderen. Je hebt hierin 3 soorten transitie. Bij sociale transitie neem je de rol aan van het nieuwe geslacht. Dit houdt in dat je vrienden, familie of anderen in je omgeving informeert over je verandering in geslacht en hierbij kiezen mensen soms een nieuwe naam of gaan ze zich anders kleden of op een andere manier uiterlijk veranderen. Medische transitie gaat over het aangaan van lichamelijke veranderingen door middel van bijvoorbeeld hormonen of genderbevestigende operaties. Niet iedereen die in transitie gaat ondergaat ook medische veranderingen overigens. Dit medische proces duurt vaak lang en niet iedereen komt hiervoor in aanmerking. Je hebt ook nog juridische transitie en hierbij kan je je naam en/ of geslacht veranderen op je identiteitspapieren. Ook dit hoeft trouwens niet voor iedereen te gelden die in transitie gaat.

Als ik deze informatie op mezelf ga betrekken ben ik momenteel in sociale transitie; ik ben mijn omgeving op de hoogte aan het stellen en maak gebruik van mijn nieuwe naam. Ik wil ook graag in medische transitie en ben van plan om de eerste stap in dit proces te maken nadat ik mijn eindexamens heb afgerond. Ik wil waarschijnlijk ook in juridische transitie, maar dat ligt nog ver weg denk ik.

Niet elk transgender persoon zit in het transitieproces, omdat het voor sommige mensen nog niet veilig of fijn genoeg voelt om naar hun omgeving uit te komen. Of mensen in transitie zijn en hoe ver ze in dat proces zijn maakt ze niet meer of minder transgender. Je gender draait helemaal om hoe je je voelt en niemand heeft daar iets over te zeggen dan jij. Je bent dus niet minder transgender als mensen je nog niet zien als je gender of als je je nog niet kan uiten zoals je wilt. Iedereen is evenveel waard! Laat niemand je iets anders vertellen.

Carter